Kohinoor - Acharya Ekkirala Bharadwaja (Telugu)

జై సాయి మాస్టర్ 

                                                                   వివిధ రంగాల నాయకుల నక్షత్ర సముదాయంలో కోహినూర్ వజ్రం లాగా మెరుస్తారు ఆచార్య ఎక్కిరాల భరద్వాజ. ఆయన  బహుముఖ ప్రజ్ఞ్య సాలీ. ఒక గొప్ప ఆధ్యాత్మిక వేత్ ఏ కాదు, గొప్ప విజ్ఞాన సస్త్ర వేత్త, ఒక గొప్ప హ్యూమానిటరియాన్, ఆచార్యులు కి ఆచర్యలు, ధైర్యశాలి సోషల్ రెఫార్మెర్, తీవ్ర సత్యాన్వేషి, నిరంతర పరిశోధకులు, భక్తుడు, గొప్ప అధ్యాపకులు, అద్భుత గ్రంధకర్తా, గొప్ప పౌరులు, ఆదర్శ గృహస్తు, ఆదర్శ తండ్రి, దాత్తస్వరూపులైన సమర్థ సద్గురు... పరమపురుషుడు. విష్ణు సహస్త్ర నామాలు ఆయనవే.     సాయి బాబా జీవిత చరిత్ర, సాయి బాబా ది మాస్టర్  (ఆంగ్లము), లో శ్రీ షిర్డీ సాయి బాబా వర్ణనలు ఆయనకే సరిపోతాయి. 

ఆయన త్రీవ్ర కృషి తో రీసెర్చ్ చేసి రచించిన  సాయి బాబా జీవిత చరిత్ర, సాయి బాబా ది మాస్టర్  (ఆంగ్లము) మరియు  40+  అని ముత్యాలు లాంటి అద్భుత గ్రంథాలు, ఇంకా సాయి బాబా అనే మాస పత్రిక  గ్రంధం ఆయన మానవజాతి కి ఇచ్చిన అన్యోన్యమైన బహుమానం, మహిత వరం. 

బ్రిటిష్మ సామ్రాజ్యం కూలిపోయినా, క్రుగ్నిపోయిన మన సమాజంలో, 'కోలోనియాల్ హ్యాంగోవర్' నాటుకుపోయింది. మోడరన్ సైన్స్ తో పటు, వెస్ట్రన్ వస్త్రధార, కల్చర్ ఉత్తమం అని, మన సంప్రదాయం న్యూనం, ఆధ్యాత్మికత మూఢనమ్మకం అని 'కండిషనింగ్' జరిగిపోయింది. రెండు ప్రపంచ యుద్ధాలు తో కూలిపోయిన వెస్ట్రన్ సమాజం గందరగోళంగా ఉంది.  

మనకు ఏమి కావాలి? అనే మూల ప్రశ్న తో మొదలు పెట్టి (మతం ఎందుకు?) ఆచార్యులు జీవిత సమస్యని విశ్లేషిస్తారు. మరణ భీతి ఏ కాదు, జీవిత భీతి వల్ల  మనుషులు విలాసాలు, దాని వలన అవినీతి కి గురి అవుతున్నారు. అందరు కోరే ఆనందం అంటే ఏంటి, అది పొందే మార్గాలే  మతం అని చెప్పారు.

ఏది నిజాం? అనే చిన్ని అద్భుత గ్రంథం, "ఆర్య!ఉత్తమ సాంఘిక, వ్యకిగత జీవనమూ, ఒక దేశ జీవిత విధానంగా ఏర్పాడాలి అంటే సత్యాన్వేషణ అనేది ప్రతి ఒక్కరి సత్తు కావాలి."! తో మొదలు పెట్టి , వివరణ ఇస్తారు. రెనె డెకార్ట్ సిద్ధాంతం ఫిజిక్స్ కి చాలా కాలం మూలం ఐంది. ఐయన సైన్స్ ఫిక్స్డ్ అండ్ సర్టెన్ ని మూలంగా తీసుకొని సమాజం లో మైండ్ కి మేటర్ కి ఒక డివైడ్ ఎరపడ్డది. హైసెన్బర్గ్ ఉంస్ర్టైనిటీ ప్రించిప్లె, ఐంస్టీన్'స్ రిలేటివిటీ థియరీ తో న్యూ ఫిజిక్స్ ఏర్పడ్డది. ప్రపంచం ని దృష్టించే దృక్పధం మారింది. ఈ దృక్పధం ఈస్టర్న్ (అంటే ఇండియన్, చైనా ఎత్చ్) లో మొదలు నించి ఉన్న ఋషులు నుంచి వచ్చిన జ్ఞానం, సాంప్రదాయంగా  ఉన్నది.

విజ్ఞాన వీచికలు లో ఈవిషయం నీ   వివిధ విజ్ఞాన  శాస్త్రాలు ద్వారా ఆస్తి-నాస్తి  విష్యం మీద అద్భుతంగా , వివరంగా చెప్పిన విషయాలు ఇప్పటికి నిత్య  నూతనం. 

బాపట్ల, ఆంధ్ర ప్రదేశ్ లో  ఎక్కిరాల అనంతాచార్య, బుచ్చిమాంబ దంపతులు  కి జన్మించిన నలగావో పుత్రుడు ఆచార్యులు. తెల్లగా, బొద్దుగా, గిరజాల జుట్టుతో, చిట్టి కృష్ణుడు వాలే అందరిని మురిపిస్తూ ఉండేవారు భరద్వాజులు.  బుద్ధుడి వాలే, బాల్యం లోనే తల్లి మృత్యు తో గాయం ఐన మనస్సు, మల్లి ఉపనయనం సమయం లో ప్రియుడు ఐన అన్నయ్య కొడుకు ని పుపోగొట్టుకున్న ఆచార్యులు, వదిన- అన్నయ బాధ చూడలేక తీవ్ర అన్వేషి గ మారారు. ఇంగ్లీష్ ఎం.ఆ. ఆంధ్ర యూనివర్సిటీ నించి పట్టభద్రులు అన్నారు. ఎంతో కాలం తీవ్ర అన్వేషణ, పరిశోధన తరవాత ఒకసారి వ్యవహళీ  కి వెళ్ళినప్పుడు  సాటోరి కి దెగ్గిరైన అనుభవం ని పొందారు. తరూవాత అననుకోకుండా అన్నయ్య వేదవ్యాస గారి తో 1963 లో షిర్డీ వెళ్లారు. సాధులులో  ఏమాత్రం విశ్వాసం లేని ఆచార్యులని అక్కడ షిర్డీ సాయి బాబా విగ్రహం ఆకర్షించింది. బాబా కళ్ళలోకి చూస్తూ ఆయనకీ బ్రహ్మానుభూతి అనుభవం ఐనది. సమాధి చెందిన అవధూత మోక్షాన్ని ప్రసాదించి గురు అవగరాల అనే ప్రశ్నని కూడా అయన అన్వేషించి, ఇతర మహాత్ముల దెగ్గిర తెలుసుకొని, కాల లో సందేశం పొందిన తరవాతే ఆయన షిర్డీ సాయి బాబా ని గురు గ స్వీకరించారు.

ఎన్నో మత  గ్రంధాలూ , ఇతర గ్రంధాలూ చదివి, బాబా ని దెగ్గిరిగా సేవచేసిన, దర్శించ వాళ్ళ తో వివరాలు కన్నుకొని అయన షిర్డీ సాయి బాబా ప్రపంచంలో ఉన్న అన్ని యోగ సాంప్రదాయాలకు సమగ్ర రూపం. "మనదేశంలో ఈనాడు నాకాలి గురువులేదరో అమాయక ప్రజలను భ్రమింపచేయడానికి సాధనాలైన మంత్రోపదేశాలు, చిల్లర మహిమలు, ప్రశ్నలు చెప్పడము వంటి రీతులను శ్రీ సాయి నిషేధించారు. అందుకే ఆయన ఈ యుగానికి అవతారామనవచ్చు." (పీజీ 11, ఉపోద్ఘాతము, శ్రీ సాయి బాబా లీలామరితము శ్రీ సాయి బాబా జీవిత చరిత్ర, రచన పూజ్య ఆచార్య ఎక్కిరాల భరద్వాజ్, 2003, శ్రీ గురుపాదుక పబ్లికేషన్స్).  "శ్రీ సాయి జీవిత విధానాన్ని జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తే లభించేటంత విలువైన జీవిత సూత్రాలు అయన సూక్తులను ఎంత వివరించకున్న పొందలేము" (మొదటి లైన్, శ్రీ సాయి ప్రభోధామృతం, రచనా  ఆచార్య శ్రీ ఎక్కిరాల భరద్వాజ, 2010, శ్రీ గురు పాదుక పబ్లికేషన్స్ )ఈ విధంగా మనం, పూజ్య ఆచార్య జీవితంలో జరిగిన ప్రతి అంశం నుంచి  కూడా ఎన్నో బోధలు గ్రహిచ గలము. 

సత్యాన్వేషణ, భక్తి రెండు పురోగతికి  అవసరం. సాధన  అన్నది జీవితం లో ఒక భాగం అవటం మాని, జీవితమంతా సాధనగా  మారాలి....ఇలా ఎనో బాబా చేసి, చెప్పిన, చూపిన  మార్గం   బోధించారు. ప్రతిదీ ప్రశ్నించ మన్నారు.  ఆచార్యులు ప్రతి ఒక్కరికి స్పెషల్, దెగ్గిరగా ఉన్నటుగ అనిపించేది. అట్లనే ఎంతో sastra  జ్ఞానం ఉన్నవాళ్లు, లేని వాళ్ళకుకు అయన దెగ్గిరే. భగవద్గీత , కొరాన్, బైబిల్, వేదాలు ఇత్యాది లో ఉన్న విషయాలు అయన ఎంతో ఎంతో  సింపుల్ గ ఆచరించగలిగేదెట్టుగా భోదించారు, చేసి చూపారు . 

పుంతంబా కు చెందిన శ్రీ గంగాఘీర్ బాబా అనే సాదు పుంగవును శ్రీ షిర్డీ సాయి బాబా తో , "మీరు మహనీయులు. నా వద్దకు రావడంఏమిటి! నేను కేవలం మేకలు కాచేవాణ్ని. మీరో సింహాలు, ఏనుగులను శాసించగలరు!" అటువంటి సమర్థ సద్గురు, ఆశ్రీత వత్సలుడు అయిన అలివేలు మంగ సామెత భరద్వాజ గురుదేవులకు శతకోటి కృతజ్ఞతలు, నమస్సుమాంజల్లులు 

---
త్య్పొస్ క్షమించండి

Acharya Ekkirala Bharadwaja (telugu)

జై సాయి మాస్టర్ 

                                                              

     వివిధ రంగాల నాయకుల నక్షత్ర సముదాయంలో కోహినూర్ వజ్రం లాగా మెరుస్తారు ఆచార్య ఎక్కిరాల భరద్వాజ. ఆయన  బహుముఖ ప్రజ్ఞ్య సాలీ. ఒక గొప్ప ఆధ్యాత్మిక వేత్ ఏ కాదు, గొప్ప విజ్ఞాన సస్త్ర వేత్త, ఒక గొప్ప హ్యూమానిటరియాన్, ఆచార్యులు కి ఆచర్యలు, ధైర్యశాలి సోషల్ రెఫార్మెర్, తీవ్ర సత్యాన్వేషి, నిరంతర పరిశోధకులు, భక్తుడు, గొప్ప అధ్యాపకులు, విద్యాప్రదాత, ఆశ్రీతజన వత్సలుడు, అద్భుత గ్రంధకర్తా, గొప్ప పౌరులు, ఆదర్శ గృహస్తు, ఆదర్శ తండ్రి, దాత్తస్వరూపులైన సమర్థ సద్గురు... పరమపురుషుడు. విష్ణు సహస్త్ర నామాలు ఆయనవే.     సాయి బాబా జీవిత చరిత్ర,  సాయి బాబా ది మాస్టర్  (ఆంగ్లము), లో శ్రీ షిర్డీ సాయి బాబా వర్ణనలు ఆయనకే సరిపోతాయి. 

'Apoorva Sangamamu': Divyajanani Alivelu Mangathayaru and Music

When Divyajanani Alivelu Mangathayaru (Ammagaru) served Jillelamudi Amma in her youth (who was her aunt by relation), she was famous for the marvelous tonal quality of her voice which rang out melodiously, distinctive even in group songs or bhajans. She has composed and written several beautiful songs on Shirdi Sai Baba and on crucial events in the life of Pujya Acharya Ekkirla Bharadwaja (Mastergaru) 's life. The songs sung in a series are equivalent to the parayana of Master's life and deeds, I believe. The song 'Apoorva Sangamamu' by Ammagaru, reveals a joyful, beautiful, poetic and philosophical vision of Master's experience of samadhi or brahmaanubhuti at Shirdi in 1963. Who but Her can revel and reveal to us common folk such depths? Kusumanjali is a offering of 'Anjali' flowers at His lotus feet (recall deep meaning of Anjali or namaste hands in Sai Baba the Master and His Teachings by Acharya Ekkirala Bharadwaja). Paramapurushu Udayinchinu extols our fortune of the grand advent of Master, who 'provides a model for the Way, the Goal and the Life too' (Sai Baba the Master). Each song deserves at least a post of it's own.

She also composed songs of blessings on the birth of Her two grandchildren and such other significant occasions. The poetry of Her songs, the visual imagery they conjour, the play of words and the philosophical depth is incomparable. She even graciously taught the same to many devotees and children. I was fortunate to be taught by her,  her exquisite bhajan, 'Saranam Sadguru Bharadwaja Saranam, Saranam Saranam Guru Charanam' and that is a unique and precious memory. Another wonderous memory is composing dance to Ammagaru's song 'Chitti Chitti Bharadwajulu' and teaching it to a small batch of devotees' children. The song relives the endearing first steps and play of  Bharadwaja as a toddler, with a lilting rhythm to match.

One occasion when devotees gathered at Nagole, and were immersed in bhakti through songs written, composed and sung by Ammagaru herself too, was the 75th birth anniversary celebration of Acharya Ekkirala Bharadwaja. It was celebrated over two and a half years with a series of grand events and seva deeksha of  108 parayana readings comprising of all of Master's books conceived and bestowed on all by Divyajanani Alivelu Mangathayaru. 20192020 is, in fact, the 75th birth anniversary of Ammagaru.

The bhajan sampradaya is a hoary and integral part of Indian oral tradition, with several regional variants. Who has not heard of musician bhaktas like Saint Thyagaraja, Annamayya, Namdev, Tukaram, Meerabai and Kabir das? A lady well versed in music and veena came to Bhagwan Ramana Maharshi and asked, "Bhagavan, is it possible to attain Moksha (Liberation) through music alone or would other spiritual practices be required?"......Bhagavan smiled and said, "Saint Thyagaraja and others did not attain Realization through the songs that they sang. Rather, their songs are the expression of the ecstasy within, the result of their Realization of the Ultimate. And that is the reason why their songs have survived the test of time." This is called Nadopanishad." (from Cherished memories by T.R. Kanakammal, pub. Sri Ramanasram).

In the same way, the songs written by Divyajanani Alivelu Mangathayaru are a precious legacy, an expression of Her supreme state of a sthithapragnya, Her advent as a Dattaswaroopa Samartha Sadguru. They are an expression of  Her deep love and compassion for all as Herself ( to put in Acharya Ekkirala Bharadwaja's words about Shirdi Sai Baba, Sai Baba the Master) and not as anyone would love herself.

 These jewels, an easy garden path, have been bestowed to humankind by Her, and all that remains to do for us bhaktas (and even ones without devotion), is to sing these bhajans with all our heart (irrespective of voice or talent), drench ourselves in the splendour of rasa where the singer, the song and the act of singing merge into the infinite.

----
Note: some songs available to sing along on Soundcloud/Saimaster Forums

Brahmanubhuti Feb 9th, 2020 'Ye must be born again'

 In the introduction to His 'Sai Baba the Master', 14th ed. 2018, Sri Paduka Publications, Acharya Ekkirala Bharadwaja (Mastergaru) says, "The significance of an accomplished mystic to religion is inestimable. All major religions sprang from the mystic experiences of such....The point is driven home even more powerfully in world's mythologies....Every Christian saint has declared at the moment of realization that Christ lives in him and not he. Sai Baba of Shirdi has demonstrated that the One spirit of wisdom of all saints is He."

The book opens with the description of his quest for truth (Chap. 1, The Master Calls Me) and the turning point when he happens to visit Shirdi in 1963 to give company to his elder brother, Sri Vedavyas. Today, Feb 9th on the anniversary of the event, let us ponder on His experience and bow at His and Divyajanani Alivelu Mangathayaru (Ammagaru)'s lotus feet to bless us.  Below is an excerpt:

Here is Sri Ramana Maharshi's description of his experience of Self-Realization at the age of sixteen, from pg. 19, Chapter 5, Self Realization: The Life and Teachings of Bhagwan Ramana Maharshi, by Sri B. V. Narasimhaswami, ed. 2013, pub. Sri Ramanasram :

Krutagnyata Purvaka Namasummanjalulu

Brahmanubhuti Mahotsavam, 9th Feb, 2010, 10th Feb (tithi)

Letter to Lakshmi garu dated 20, 2, 79 from Vidyanagar.
It starts on the previous page posted in my previous post.

------
Note: Copyright respected. Book available for free online read at :

http://www.saibharadwaja.org/pages/books.aspx

Brahmanubhuti Mahotsavam, Feb 9th, 2020 Mahatmula Muddubiddadu -1

It is difficult to accurately translate the title of this biography of Acharya Ekkirala Bharadwaja in Telugu, by Prof.C.Thomas Reddy, published by Sri Gurupaduka Publications. The title 'The Darling child of Mahatamas' will have to suffice for now. It is a detailed compilation of His life events, his quest, his works, philosophical and outlook and much more. Today (tithi) on the anniversary of his Brahmanubhuti at Shirdi in 1963, I recalled two extraordinary letters by Him to very close devotees, Vikram garu and Lakshmi garu, published in the above book. 'Garu' is a respectful suffix added to give respect and there is no equivalent I know of in English. Posting these letters here for careful perusal:

-----

Note: Copyright respected. Book available for free online read at http://www.saibharadwaja.org/pages/books.aspx

That master weaver...

That master weaver, whose skills
    are beyond our knowing,
    has stretched his warp
      through the world.
He has fastened his loom
    between earth and sky,
   where the shuttlecocks are the sun
   and moon.
He fills the shuttle with the thread
   of easy spontaneity,
  and weaves and weaves
      an endless pattern.
But now, says Kabir, that weaver!
   He breaks apart his loom
  and tangles the thread
      in thread.
              
(Kabir pad 150)
https://www.livemint.com/mint-lounge/features/opinion-the-poet-who-built-bridges-1549191447401.html
#Kabir Dohas #Kabir the weaver #panth tradition #SaiMaster

Happy New Year 2020

Discipline is the workshop;
   Patience the goldsmith;
       the anvil, one's thinking;
          wisdom, the hammer;

Fear the bellows;
   Austerities, the fire;
      and feeling, the vessel
          where the deathless liquid is poured.

In such a true mint
   is forged the Word,
      and those on whom He looks
          do their rightful deeds.

Nanak says:
  the One who sees,
     sees.
        He observes

[Japji 38]

A Meditation for Christmas Eve

Wilt thou love God, as he, thee? then digest,
   My soul, this wholesome meditation;
   How God the Spirit, by angels waited on
In heaven, doth make his temple in thy breast.
The father having begot a son most blest,
  And stil begetting (for he ne'er begun)
  Hath deign'd to choose thee by adoption,
Co-heir to his glory' and Sabbath's endless rest.
And as a robb'd man, which by search doth find
  His stolen stuff sold, must lose or buy it again,
  The son of glory came down and was slain,
Us whom he'd made, and Satan stole, to unbind.
  Twas much that man was made like God before,
  But, that God should be made like man, much more.

 Holy Sonnet 11, John Donne 

In another post I shall put up the passages from Master's books which the above lines evoke for me.
Jai Sai Master
Merry Christmas to all




#John Donne # Meditations #SaiMaster

Guru Nanak Jayanthi November 12th, 2019; 550th Birth anniversary

The guru is the stepping stone,
The guru is the boat,
    the guru is the raft of Hari's name.

The guru is the lake, the sea,
The guru is the ship,
    the guru is the place to ford the stream.

Would you like to glisten
    in the lake that's made of truth?
    Go then and bathe in that name.
                                       [Siri ragu 9.1, Guru Nanak's songs]


https://www.indiatoday.in/information/story/guru-nanak-dev-quotes-sikhism-guru-nanak-jayanti-1606915-2019-10-07
#Guru Nanak # The Guru #Guru Nanak's songs

Mahatma Gandhi on 'God'

Baba Farid Ganjshakar (1173-1265)

In His, Sai Baba the Master, 'A Sketch of His Life -1', Acharya Ekkirala Bharadwaja refers to Baba Farid Ganj Sakkar.

"...Indeed the hanging of a sadhaka head downwards into a well seems to be a specific technique adopted by certain gurus to help their disciples achieve quick spiritual progress and some saints used the technique even for themselves. Baba Farid Ganj Sakkar, the guru of the celebrated saint of Delhi, Sheikh Nizamuddin Aulia, hung himself head down into a well for forty days. But he administered no such method to his disciples. So it is a technique, which was called for by an individual need." 

Fariduddin Masud was a great Sufi master who was born some time in the 12th Century at a village called Kothewal, 10 km from Multan in the Punjab region of what is now Pakistan,. He was a Sunni Muslim and was one of the founding fathers of the Chishti Sufi order. Baba Farid received his early education at Multan, which had become a centre for Muslim education; it was there that he met his teacher Qutbuddin Bakhtiar Kaki, a noted Sufi saint, who was passing through Multan on his way from Baghdad to Delhi^] Upon completing his education, Farīd left for Sistan and Kandahar and went to Makkah for the Hajj pilgrimage with his parents at the age of 16.

Once his education was over, he moved to Delhi, where he learned the Islamic doctrine from his master, Qutbuddin Bakhtiar Kaki. He later moved to Hansi, Haryana.  When Quṭbuddīn Bakhtiyār Kākī died in 1235, Farīd left Hansi and became his spiritual successor, and he settled in Ajodhan (the present Pakpattan, Pakistan) instead of Delhi. On his way to Ajodhan, while passing through Faridkot, he met the 20-year-old Nizamuddin Auliya, who went on to become his disciple, and later his successor Sufi khalīfah. In Faridkot, while working as a labourer in building a fort of the Raja of Faridkot. The Raja received his blessings once the Raja realised who he was as he was able to carry bricks over head without the bricks touching him. The Raja immediately saw the divinity in him and requested to become his follower. The Raja and his descendants dedicate many shrines in his memory. His nephew and disciple and successor Alauddin Sabir Kaliyari was amongst the greatest Sufi saints and from him Sabiriya branch under Chisty order started. (Source: Wikipedia)

There are several stories as to how Baba Farid acquired the title 'Ganjshakkar'. One of them is as follows: 

According to Siar-ul-Arifin, when Baba Fariduddin was under the spiritual training of his Pir-o-Murshid, Hazrat Khwaja Qutbuddin Bakhtiar Kaki at Delhi, he was asked to fast for 7 days at a stretch. One day, during this period, when he was proceeding from his hujra' (cell) in Ghuzni Gate towards Hazrat Khwaja Qutbuddin's Khanqah (monastery), his foot accidentally slipped in a marshy pothole and he fell down in the mud, some of which entered into his mouth which, by the grace of God, became sugar. When he related this incident to his Pir, Hazrat Khwaja Qutbuddin, the saint said: "If mud has become sugar in your mouth, then God most gracious will make you a very sweet personality and you will become sweet-tongued for the benefit of the people." After this incident, people began to call him 'Ganjshakar'. ("Ganj" in Persian means 'treasure' and 'Shakar" means 'sugar')

Another story goes: "A trader was taking a caravan of camels laden with bags of sugar from Multan to Delhi. When he was passing through Ajodhan (now Pakpattan), Hazrat Baba Fariduddin casually asked him as to what was he carrying on his camels? The trader foolishly replied, "it is salt".

Hazrat Baba Farid affirmed: "Yes, it may be salt". When the trader reached Delhi, he was perturbed to find that all his bags of sugar had turned into salt. He immediately returned to Ajodhan and apologised before Baba Farid for his impertinent behaviour. Baba Farid said: "If it was sugar then it shall be sugar." The trader returned to Delhi and was pleased to find that the salt had turned into sugar by the grace of God. This was the third confirmation of his title as Ganjshakar.

The famous poet Bairam Khan, Khan-e-Khanaan, has mentioned this miracle of the saint in a Persian couplet:

“

Kaan-e-Namak, Juhaan-e-shakar, shickh-e-bahr-o-bur, Aan kaz shakar namak kunad-o-azz namak shakar.

”

“

The great saint (Hazrat Baba Farid) who rules over both the seas and the land, is a mine of salt and a world of sugar, because he turns sugar into salt and salt into sugar.

”

(Source:sufiwiki.com)

Baba Farid's poetry in Punjabi is distinctive and finds parallels in the works of later poets of the 17th and 18th century. He is generally recognized as the first major poet of the Punjabi language and is considered one of the great saints of the Punjab. He is one of the fifteen Sikh bhagats and selections from his work are included in the Sri Guru Granth Sahib. His poetry in the Sri Guru Granth Sahib includes four Shabads (hymns) and 112 Shlokas. He is respected equally among Muslims, Hindus and Sikhs.

'...Did he smile his work to see?'

Recalled this beautiful childhood poem and marvelled yet again at how Blake looked at the Tiger and the Maker. Such powerful imagery, and recurring symbolism of the furnace and anvil in sacred poetry.